ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΞΙΔΙ

​Ονειρεύτηκες ωκεανούς...Τον κόσμο σαν σαλπάρεις να γυρίσεις...Ταξίδεψες σε θάλασσες...
Ανέμελες στιγμές και πάθη που ζωντάνευαν χορεύοντας στα καταστρώματα μήπως ο χρόνος να ξεγελαστεί και προσπεράσει...

Ν’ ακούσει γέλια και χαρές, να φοβηθεί και να τρομάξει, τρέχοντας γρήγορα για να κρυφτεί...το φως της γέννησης να μην τον ξεσκεπάσει...
Της γέννησης εκείνης της ψυχής που λησμονούσες...όμως εκείνη προσμονούσες...για να πετάξεις μάσκες και μανδύες μακριά...
Και να που τώρα για εκείνη την ψυχή την μάχη στη στεριά ξεκίνησες να δίνεις...
Τη μία μάχη και μοναδική...αυτή που δεν ορίζεται μήτε μοιράζεται...Κάποιοι το λένε το «ταξίδι της ζωής» άλλοι «το μονοπάτι»...
Μόνο εσύ θα το διαβείς...τα δώρα θα μοιράσεις απλόχερα σαν επιστρέψεις Νικητής...χωρίς όμως να λησμονείς...
Ότι σου θύμισε να το τιμάς...
Ότι σε πόνεσε να συγχωρέσεις...
Ότι σε γαληνεύει ν’ αγαπάς...
Το παρελθόν κι αν πέρασε πάντα εκεί παραμονεύει...έχει ακόμα τους εχθρούς να περιμένουνε το παραστράτημα αυτό που το περπάτημά σου θα κλονίσει...
Μάταια προσμονούν και δεν υπολογίζουν την Αλήθεια που είναι μόνο μία...
Η απόφαση ελήφθη...το τελεσίδικο χειρόγραφο απεστάλλη...
Η ευκαιρία είναι εδώ μπροστά και καταγής...με την Αγάπη όλα να τα έχει αναβάλλει...
Επ’ αορίστου κάθε φόβο και πληγή, καθ’ ενοχή και αυταπάτη, αφέθηκαν σε μία περιπλάνηση χωρίς επιστροφή...τίποτα πια το ίδιο δεν θα μοιάζει...
Και στον καθρέφτη σαν θα κοιταχτείς, άλλο πια πρόσωπο θα δεις...
Θα λάμπει Φως και ζεστασιά...Φορώντας την καρδιά μόνο θα βλέπεις...Και για το νέο ταξίδι θα ετοιμαστείς...
Γιατί οι ορίζοντες σε περιμένουνε να τους ανακαλύψεις...απελευθερωμένος πια ν’ ανοίξεις όλα τα πανιά και κάθε απόσταση να την καλύψεις....
Φορώντας την καρδιά σου...
Wear your heart